Sorular, sorular…

Bir sergi salonuna,

İnsanlar gelip gelip gidiyorlar…

Tablolara göz atanlar, görmezden gelenler, hiç görmeyenler.

Değişik değişik insanlar, tanıdıklar, tanımadıklar.

Meraklılar, meraksızlar.

Sanatseverler, sanatı seviyormuş gibi görünenler, sanatı hiç sevmeyenler.

Sorular, sorular…

O insanlar, sorular soruyorlar ressama!

Neden sorduklarını pek de bilmeden,

Sırf sormak için sorulan sorular!

Neden çiziyorsun peri bacalarını?

Neden hep yalnızlıgı anlatıyorsun?

Resimlerinde neden hep mavi kullanıyorsun?

Bir Adanalı olarak neden Adana’yı çizmiyorsun?

Resimlerin niye bu kadar pahalı?

Kapadokya’yı niye seviyorsun?

Resimlerinin anlamı ne?

Hadi bana anlat bu tabloda ne anlatmak istiyorsun?

Resimlerinde neden insan yok?

Ressam tedirgin,

Yorgun…

Kızgın…

Ne yapmalı?

Ne demeli?

Pılını pırtını toplasa çekip gitse…

Pişmanlık duyar mı içinde?

Cicileyip bicilese,

Allayıp pullasa o resimleri

Geri getirse!

Taş Köprü'yü, Toroslar'ı, Tepebağ Evleri’ni çizse

İçlerine de insan koysa, kanlı canlı!

Kalabalıklar olsa…

Mavi yerine de kırmızı, turuncu, sarı ve yeşil olsa!

Tabloların anlamlarını görse o insanların yorgun gözleri

Hala, hadi bana anlat derler mi bu tabloyu?

Bedava olsa o tablolar…

O insanlar,

Alip götürürler mi evlerine o tabloları?

Ressam,

Sonunda cevap veriyor o insanlara

Kendinden emin ama aynı zamanda kızgın bir şekilde

Siz ne görüyorsanız resim o'dur!

Gunes Yilmaz

17 Haziran 2012